مهارت صحبت کردن در آیلتس : ابعاد روانشناسی

آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که آزمون صحبت کردن آیلتس ( IELTS Speaking test ) چیزی بیشتر از صرفا حرف زدن است؟ در این پست ما به ابعاد روانشناسی آزمون خواهیم پرداخت  و با هم به این موضوع  که چطور از آن ها در جهت بالا بردن نمره ی آزمون بهره برداری کنیم می اندیشیم.

در کتاب فکر کردن تند و آهسته، روانشناس دنیل کاهنمن دو سیستم ذهن انسان را شرح میدهد. سیستم اول افکار ناخود آگاه ما هستند؛ یک نوع مشاهده ی دایم محیط اطرافمان، که شامل آدم های دورمان نیز میشود. سیستم دوم خودآگاه است، بعد منطقی خود که دارای اعتقادات است، انتخاب میکند و تصمیم میگیرد که به چه چیزهایی فکرکند و چه کارهایی انجام دهد. ما تمایل داریم از طریق سیستم دوم خودمان را بشناسیم، اما سیستم اول بیشتر از آن چه فکر میکنیم روی شخصیت ما تاثیر میگذارد. تا ۹۰ درصد افکار ما را می سازد.

 این مسائل روانشناسی چه ارتباطی با آزمون مهارت صحبت کردن ایتلس دارد؟

آزمون گیرنده قرار نیست در نمره دادن به شما، شخصیت شما را در نظر بگیرد. آن ها از شما خوششان بیاید یا نیاید، ارتباطی به سطح زبان انگلیسی شما ندارد. اما آزمون گیرندگان یک دستگاه نیستند؛ آن ها انسان هستند، و سیستم شماره ی ۱ آن ها همه نوع قضاوت ناخودآگاهانه ای درباره ی شما خواهد کرد. اگر شما دوستانه و مودب هستید و لبخند میزنید و ارتباط چشمی برقرار میکنید، قضاوت آن ها مثبت خواهد بود؛ اگر در حین صحبت کردن به ضبط صوت نگاه کنید و بدون خداحافظی اتاق را ترک کنید، افکار آن ها درباره ی شما منفی خواهد بود.

اگر در مرز بین دو نمره قرار داشته باشید، یک تاثیر مثبت میتواند به آزمون گیرنده سقلمه ای بزند تا نمره ی بالاتر را به شما بدهد. و این میتواند در نمره ی کلی شما تاثیر زیادی بگذارد.